Odette Bruls
Docent marketing en eigenaar buro KAAS, gastblogger Nederland Voedselland
Zoete aardappel zoekt recept
Al twee weken ligt een mooie zoete aardappel in mijn voorraadkrat te pronken. Vergeten te gebruiken bij een BBQ. Eerlijk gezegd zijn we niet dol op aardappels. Tenzij als friet of in de stamppot. En persoonlijk hou ik ook van de geroosterde variant. Dus toen beide zoons van een feestje mét avondeten genoten, ging ik ermee aan de slag.
Stap 1: recept googelen met zoektermen “zoete aardappel + paprika + oven”. Zo kon de paprika die naast de aardappel lag ook meteen meeliften. Stap 2: recept kiezen en overige ingrediënten toevoegen waarbij naar believen (en naar voorraad!) afgeweken mag worden van het recept. In mijn geval extra kikkererwten in plaats van kip en vers geplukte rozemarijn in plaats van tijm. Stap 3: bereiden. Stap 4: eten. Het smaakte heerlijk! Omdat het een dubbele portie werd, smulde ik er twee dagen later nogmaals van. Dat voelde dubbel goed.
Dan maar kopen
Minder goed was het met het fruit gesteld. Te rijpe aardbeien gekocht. Ik twijfelde nog in de supermarkt. Kopen of niet? Zo ja, dan snel opeten, zo nee, gaat het dan alsnog weg? Dat is ook zonde. Dus toch gekocht. Maar helaas niet snel genoeg verorberd en een beschimmeld restje over dat niet meer in mijn ochtendmuesli kon. Idem met de appels. Mijn zoons eten momenteel weinig appels. In de winter compenseer ik dat met zelfgemaakte appelmoes bij de stamppot. Maar nu bleek een glimmende rode Sneeuwwitje-appel helemaal weeïg bij het oppakken. Die kreeg dus een enkele reis naast de beschimmelde aardbeien.
Een dapper ingevroren portie pasta gaat ook de tweede keer niet op
Het blijft een worsteling
Mijn moeder zei al dat het appelseizoen van 2017 nu echt voorbij was. Zou dat de oorzaak zijn van mijn weeïge appel? Of was het toch mijn bewaarstrategie? Mijn moeder goochelt al haar hele leven met het bewaren van vers eten en verwerken van restjes. De huidige generatie is minder zuinig opgegroeid wat dat betreft. Daarom is het goed dat er een kentering komt. Maar ik worstel er wel mee. Een overgebleven pizzapunt vindt in mijn gezin weinig aftrek dus belandt toch in de groenbak. Een dapper ingevroren, op tijd ontdooide en nog best lekkere portie pasta gaat ook de tweede keer niet op. Een restje sla bekeert zich in de koelkast tot ‘vergeten groente’ en blijkt bij ontdekking nog maar een slappe hap.
Hoewel er nog werk aan de winkel is, ben ik niet ontevreden. Wat zit er uiteindelijk in mijn groenbak van de afgelopen week? Gelukkig slechts kleine porties ‘verspilling’ en verder vooral snijafval. En de mooie zoete aardappel heeft zich bewezen in een nieuw lekker recept!