Consumenten willen eigenlijk maar twee dingen: zelf keuzes maken én alle informatie die nodig is om die keuzes te kunnen maken. Dat geldt dus ook voor de vraag óf en hoeveel suiker zij consumeren. Daarmee is de rolverdeling bepaald. De klant zegt wat hij wil, wat hij lekker vindt en waar hij op wil letten. Op onze beurt bieden wij alle vereiste info, variatie in smaak, caloriegehalte en verpakkingsgrootte en lanceren wij tal van voorlichtingscampagnes. ‘Where there's Coke there’s hospitality’, luidt een van de wat oudere slogans en daar voegen we graag ‘responsibility’ aan toe.

Intussen maken onze medewerkers in het innovatielaboratorium in Brussel overuren. Zij testen steeds nieuwe formules en ingrediënten om lekkere producten op de markt te brengen. Met als doel: steeds minder calorieën. Consumenten die helemaal geen suiker meer willen hebben we ook al veel te bieden. Het mineraalwater Chaudfontaine natuurlijk, maar ook Coca-Cola zero sugar. De nieuwe Coca-Cola met een smaak die nauwelijks van de klassieke Coca-Cola te onderscheiden is en die ‘nul’ suiker bevat. We hebben een grote campagne gelanceerd rondom dit drankje. Coca-Cola-drinkers willen we graag overhalen om deze suikervrije variant eens te proberen, maar wij willen het ook niet opdringen. Dat zou botsen met wat ik net zei over persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid.

Intussen blijft suiker een belangrijke smaakmaker die in niet-geringe mate bijdraagt aan het zogeheten ‘mondgevoel’. Zoetstoffen als aspartaam en stevia-extract (steviolglycosiden) zijn maar liefst 200 keer zo zoet als suiker. Toch proef je dat niet zo. Daarom zijn wij een fikse uitdaging aangegaan: dezelfde smaak én hetzelfde mondgevoel creëren met varianten die geen calorieën bevatten. We werken er hard aan, maar zijn nog niet klaar.

Veel van de bedrijven die producten maken waarin suiker zit verwerkt, zien zichzelf niet als ‘levensmiddelenindustrie’, maar als ambachtelijk mkb-bedrijf. Zij produceren bijvoorbeeld pepermunt, chocolade, snoep, drop, banket, koek en ijs, en dat gebeurt vaak op basis van een origineel recept dat al werd gebruikt ten tijde van de oprichting van de fabriek. Het is dankzij de uitvinding van het maken van suiker uit grondstoffen als suikerbiet dat deze producten konden worden ontwikkeld. Zonder suiker hadden deze producten niet bestaan. Een voorbeeld is chocolade, dat altijd een combinatie moet zijn van cacaoboter, cacaopoeder en suiker. 

Technisch gezien kan alles, dus ook een levensmiddelenindustrie zonder suiker, maar welk doel dient dit? Is dat een doel dat we willen nastreven? Vele producten (behalve vloeistoffen zoals frisdranken) zullen duurder, vaak slechter van smaak en minder duurzaam worden. Ook zullen er meer E-nummers moeten worden verwerkt in de etenswaren. Dat leidt bij totale vervanging van alle toegevoegde suikers in ‘vaste’ producten weer tot een andere problematiek. Bovenal leidt het niet tot een significante reductie van calorieën, terwijl in de discussie rondom suiker het mensen nou juist daar om lijkt te gaan. Om nog eens het voorbeeld van chocolade te nemen: chocolade dat uit 99% cacao bestaat en waar dus praktisch geen suiker in zit, bevat meer calorieën dan de pure chocolade van 60% cacao met suiker. Het aantal calorieën is een verschil van meer dan 25%. Een ander bijkomend voordeel is dat de suiker wel lokaal geproduceerd is, en de cacao niet. Wat het product met meer suiker dus ook nog eens duurzamer maakt. De vraag blijft dus: wat is je doelstelling?