De consument moet beter voedsel willen. Het probleem is dat de consument tegengestelde eisen stelt aan de voedingsmiddelenindustrie: aan de ene kant moet voedsel veiliger, goedkoper, kwalitatief hoogstaander en het moet met minder suiker, vet en zout. Voedsel moet ook langer houdbaar zijn of in ieder geval – ook al wordt het door de consument niet zo gezegd – niet snel beschimmelen. Daarnaast willen consument bijvoorbeeld ook minder vlees eten, dus dan moeten er vleesvervangers gemaakt worden. Voor al die dingen geldt dat het lastig is om ze te maken als je geen E-nummers kan gebruiken. Of stoffen die helaas toevallig een E-nummer hebben gekregen. Een zoutreductie zonder glutamaat (E-621) te gebruiken is lastig; als je een beetje E-621 in een product doet kan je zo 30% zout eruit halen. De consument wil geen glutamaat meer en dus kan dat niet meer. Dat is een hele vervelende situatie voor de industrie en wat mij betreft ook een hele irrationele situatie. 

Aan de andere kant, als je oude recepturen gewoon kritisch blijft bekijken, kan het zo zijn dat je tot de conclusie komt dat E-nummers er gewoon uit kunnen. Dan lijkt me dat ook common sense om te doen. Waar ik me zorgen om maak is als je E-nummers eruit haalt die weldegelijk een belangrijke functie hebben, zoals conserveermiddelen, zoetstoffen, texturizers en smaakversterkers.